Баабар маань “ардчилсан хүчнийхэн ч алийгаа алдаж ээ хө” хэмээн “Өдрийн сонинд” харууслын үгээ илэрхийлжээ. Тэрээр 15 жилийн өмнө “Бүү март, мартвал сөнөнө” хэмээн хүмүүсийн оюун санааны далд бугшин байсан эсэргүүцлийн шархыг хөндсөн. Тэр үед эсэргүүцлийн хөдөлгөөнд нэгдсэн ихэнх хүмүүс юуг эсэргүүцэж, юунд хүрэхээ ухамсарлаагүй байсан гэхэд хилсдэхгүй биз. Эрх чөлөө бол хүнд заяагдсан заяагдмал зүйл гэдэг. Харин энэхүү заяагдмал эрх чөлөөний мэдрэмж нь эрх чөлөө хумигдаад ирэхээр эсэргүүцэл тэмцэлд түлхдэг. Тэгээд л тэмцэл хөдөлгөөн өрнөсөн. Хүний бүхий л эрх, эрх чөлөөг хумисан коммунист дэглэм нурсан. Хүн бүхэн л хүссэнээрээ амьдрах эрхтэй болсон. Чадаж л байвал юу дуртайгаа хийж болно. Харин одоо тэгээд юу болчихоод байгаа юм? Яагаад дахиад Баабар харанга дэлдээд байгаа юм? Энэ бол зүгээр л нэг зарчим алдагдсан хэрэг гэж үү?
No comments:
Post a Comment